Caspar David Friedrich
Caspar David Friedrich był niemieckim pejzażystą romantycznym urodzonym 5 września 1774 roku w Greifswaldzie na Pomorzu, które było wówczas częścią Szwecji. Był szóstym z dziesięciorga dzieci wytwórcy świec Adolfa Gottlieba Friedricha i jego żony Sophie Dorothei Bechly. Jego rodzina przeniosła się do Drezna, gdy miał siedem lat, gdzie otrzymał wczesną edukację i wykształcenie artystyczne.
W 1798 roku Friedrich wstąpił do Akademii w Kopenhadze, gdzie studiował pod kierunkiem Jensa Juela i nauczył się malować w stylu neoklasycystycznym. Wrócił do Drezna w 1804 i został członkiem drezdeńskiej Akademii Sztuk Pięknych. Friedrich poślubił Caroline Bommer w 1818 roku i mieli razem troje dzieci.
Obrazy Friedricha znane są z dramatycznych i kontemplacyjnych pejzaży, często przedstawiających samotną postać kontemplującą ogrom natury. Był pod wpływem niemieckiego ruchu romantycznego, który kładł nacisk na emocje, wyobraźnię i indywidualizm. Inne wpływy na jego twórczość to filozofia Immanuela Kanta i literatura Johanna Wolfganga von Goethego.
Technika Friedricha polegała na malowaniu cienkimi warstwami farby olejnej na płótnie, co pozwoliło mu stworzyć świetlisty i nastrojowy efekt. Często używał stonowanej palety kolorów, podkreślając naturalne piękno krajobrazu nad dowolnym tematem.
Twórczość Friedricha wywarła znaczący wpływ na rozwój niemieckiego romantyzmu i wywarła wpływ na wielu późniejszych artystów, w tym ekspresjonistów. Jego obrazy nadal są wysoko cenione za ich siłę emocjonalną i umiejętności techniczne.
Oto pięć najważniejszych obrazów Friedricha:
-
„Wędrowiec nad morzem mgły” (1818) — ten kultowy obraz przedstawia samotną postać stojącą na szczycie skalistej przepaści, spoglądającą na rozległy, mglisty krajobraz. Stał się jednym z najbardziej znanych obrazów romantyzmu.
-
„Opactwo w dębie” (1810) - Ten obraz przedstawia opuszczone gotyckie opactwo w opuszczonym, zimowym krajobrazie. To zapadające w pamięć i melancholijne dzieło, które odzwierciedla fascynację Friedricha ruinami i rozkładem.
-
„Krzyż w górach” (1808) - Ten obraz przedstawia prosty drewniany krzyż stojący pośród skalistego górskiego krajobrazu, oświetlony świecącym zachodem słońca. To potężny wyraz wiary i piękna natury.
-
„Morze lodu” (1823-24) - Ten obraz przedstawia masywną górę lodową otoczoną wzburzonym morzem. To żywy i dramatyczny obraz potęgi i niebezpieczeństw natury.
-
„Wschód księżyca nad morzem” (1822) - Ten obraz przedstawia księżyc w pełni wschodzący nad spokojnym morzem, z żaglówką w oddali. Jest to spokojna i medytacyjna praca, która oddaje wzniosłe piękno świata przyrody.