Manieryzm
Manieryzm był stylem sztuki, który dominował w malarstwie europejskim od około 1520 do 1600 roku powstał we Florencji jako reakcja na sztukę renesansu. Stał się dominujący w całej Europie, z wyjątkiem Anglii, gdzie nigdy nie był popularny ani szeroko praktykowany, aż do 1600 roku, kiedy przekształcił się w styl barokowy. Manieryści mieli tendencję do używania złożonych kompozycji i zniekształconych postaci, aby wyrazić uczucie lub nastrój. Rozwinął się jako próba artystów, aby przywrócić sztukę z naturalistycznego przedstawiania sztuki renesansu, który pojawił się przed nią, do ekspresjonistycznej formy sztuki, która była bardziej emocjonalna i zniuansowana. Manieryzm rozpoczął się w czasie, gdy religia zajmowała tylne miejsce w stosunku do humanistycznych cnót klasycznej starożytności. Ludzie zaczęli inaczej myśleć o sztuce. Była to nie tylko dekoracja, ale także reprezentowała idee i emocje. Manieryzm odzwierciedlał tę zmianę w myśleniu, wykorzystując motywy religijne jako inspirację, ale nie zawsze przedstawiając je realistycznie. Obrazy manierystyczne na ogół wykorzystywały złożone kompozycje i zniekształcone postacie. Niektóre elementy przedstawiają całą scenę przy użyciu tylko jednego punktu widzenia zamiast normalnej perspektywy renesansu. Kompozycje te często zawierały wydłużone kończyny i przesadną mimikę. Malarze manierystyczni stosowali te techniki do wyrażania idei związanych z ludzkimi emocjami, takimi jak niepokój, depresja czy samotność. Manieryzm był wyjątkowo indywidualistycznym stylem w sztuce, nie zawsze zgodnym z kanonami ustanowionymi przez Kościół Rzymski. W rzeczywistości wielu artystów, którzy tworzyli dzieła manierystyczne, zostało wezwanych przed kościół, aby wyjaśnić swoje działania. Artyści radzili sobie z tym, przyznając, że w swoich pracach zawarli treści religijne, choć nie zawsze były one przedstawiane realistycznie. Manieryzm był również anty-establishmentowym stylem w sztuce, ponieważ nie podążał za ideałami renesansu. Celowo postawił sobie za cel zakłócenie tych ideałów, z zamiarem zastąpienia ich nowym, odmiennym spojrzeniem na tematy religijne poprzez obrazy. Manieryzm został zapoczątkowany przez takich artystów jak Michał Anioł i Rafael, ale ostatecznie porzucili go na rzecz bardziej naturalistycznego stylu sztuki, stworzonego przez ich ucznia, Caravaggia.