Neoklasycyzm
Neoklasycyzm był ruchem artystycznym, który wykorzystywał i obracał się wokół koncepcji stylu greckiego i rzymskiego oraz motywów klasycznych. Ruch pojawił się w okresie po romantyzmie, od końca XVIII wieku do początku XIX wieku, ale dziś powszechnie określa się go jako część XIX wieku. Neoklasycyzm charakteryzuje się surowymi zasadami przyzwoitości, harmonii, proporcji i smaku; przywracając w ten sposób uznanie dla klasycznych wersji tych cech. Styl odbiegał od romantyzmu ze względu na skupienie się na symetrii i powściągliwości, a nie na ekspresji emocjonalnej. Neoklasycyzm koncentruje się na ludzkiej formie i stara się naśladować klasyczne style greckie. Artyści czerpali inspirację ze starożytności i z różnych powodów koncentrowali się na starożytnej kulturze grecko-rzymskiej; w tym ich dokonań w sztuce, architekturze, literaturze i filozofii. Neoklasycyzm nie był pierwotnie ruchem, ale raczej odrodzeniem klasycznej sztuki i architektury; zwłaszcza style, które były widoczne w kulturze starożytnej Grecji.